Tita głęboko rozumie transformacyjną moc ognia, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Zrównuje proces gotowania, w którym mąka kukurydziana zamienia się w odżywczą tortillę, z koniecznością miłości do życia duszy. Bez „ognia miłości” uważa, że ​​istnienie jest podobne do obojętnej masy mąki, pozbawionej celu i witalności.

Ta metafora podkreśla przekonanie TITA, że miłość jest niezbędna do prawdziwego spełnienia. Podobnie jak ciepło zmienia składniki na coś znaczącego, miłość rozpala pasję i witalność w osobie, czyniąc życie bogatym i satysfakcjonującym. Związek między jedzeniem a emocjami jest głównym tematem w jej podróży, ilustrując, jak głęboko się powiązane są w ludzkim doświadczeniu.