Tita wiedziała przez własne ciało, jak ogień przekształca żywioł, w jaki sposób grudka mąki kukurydzy zmienia się w tortillę, jak dusza, która nie została rozgrzana przez ogień miłości, jest martwa, jak bezużyteczna kula mąki kukurydzianej.
(Tita knew through her own flesh how fire transforms the elements, how a lump of corn flour is changed into a tortilla, how a soul that hasn't been warmed by the fire of love is lifeless, like a useless ball of corn flour.)
Tita głęboko rozumie transformacyjną moc ognia, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Zrównuje proces gotowania, w którym mąka kukurydziana zamienia się w odżywczą tortillę, z koniecznością miłości do życia duszy. Bez „ognia miłości” uważa, że istnienie jest podobne do obojętnej masy mąki, pozbawionej celu i witalności.
Ta metafora podkreśla przekonanie TITA, że miłość jest niezbędna do prawdziwego spełnienia. Podobnie jak ciepło zmienia składniki na coś znaczącego, miłość rozpala pasję i witalność w osobie, czyniąc życie bogatym i satysfakcjonującym. Związek między jedzeniem a emocjami jest głównym tematem w jej podróży, ilustrując, jak głęboko się powiązane są w ludzkim doświadczeniu.