Minnettar değildim. Huysuz konuşmak istiyorsun, cinsel birleşme beni huysuzluğun çok ötesine götürüyor. Tıkanmış iç dudaklarım beynime baskı yapıyormuş gibi hissettim - beynimde olan...

Gül gölgeleri güneşi sevdiklerini ama aynı zamanda köklerinin dünyanın ışıksız gizemi içinde büyüdüğü karanlığı da sevdiklerini söyledi. Güller şöyle dedi: Seçmek zorunda...

Bir aile kahvehanesinde çalışıyorsanız bir hayatınız olmadığı yarı yarıya doğrudur.

O gün ikinci otobüs dolusu turisti doyururken, gelecek haftaki elli kişinin doğum günü partisini düşünmüyorsunuz.

Ve herkes vampirleri hayal eder; onları hayal ederek büyüyoruz. Herkesin yatağının altında yaşayan ilk ve en kötü canavar onlar.

Travma sonrası şok, tatlım. Bana öyle geliyordu ki travma, sahibine tasmalı bir köpek gibi benimle birlikte koşuyordu. Ben köpektim. BEN

Hiçbir şey söyleme yaklaşımının en ciddi dezavantajı, olup biteni daha da gizemli hale getirmesi ve dedikodunun doğasının açıklanamayan bir boşluktan hoşlanmamasıdır.

Bay Sorumlu Medya asi görünüyordu ama burası benim ülkemdi. Ben Tarçınlı Rulo Kraliçesiydim ve toplananların çoğu benim sadık tebaamdı.

Fırınımdaki çörek kapları gerçek bir büyücünün çırak malzemesiydi, tıpkı her sabah tarçınlı ruloların hamurunun The Blob'un yerine geçebileceği gibi.

Mısır ekmeği mi? Hemen yüzü aydınlandı. Bunu ne kadar uzun zamandır yapıyor olmama rağmen, aslında ben de Paulie kadar kötüydüm. Birisi yemeğimi yemek isterse otomatik olarak...

Bu hoşuma gitti: Kendinizin anlaşılan sınırlarına biraz baskı yapmak.

En sevdiğiniz romanı, ancak yatakta hasta olduğunuzda okumaya izin verdiğiniz romanı yeniden okuyun.

Peki neden panikliyordum ki? Kendimle yalnız kalmak mı? Etrafımda bir vampirin olmasını mı tercih ederdim? Evet.

Ben senin arkadaşınım Sunshine," dedi. "Diğer her şey durağandır.

Bu insanların her birini sevdim. Ve onların arkadaşlığına bir dakika daha katlanamazdım.

Seni yalnız bırakacak biriyle vakit geçirmek çok keyifliydi. Onu bunun için sevdim. Ve aynen karşılığını vermekten mutlu oldum. Birini yalnız bırakmanın, bir engel haline gelebilecek bir...

Evet. Bu... aptalca... ne kadar... üzücü... sadece düşünmek bile öyle değil mi?" "Hiç de aptalca değil. Kendi zihnimizin içi var olan en korkutucu şeylerdir.

Boynuma doladığım zincir gün ışığında da parlıyordu. Bu sabah daha çok altına benziyordu, ama parmağımla karıştırdığımda tuhaf, yanardöner bir nitelik taşıyordu, hiç de gerçek...

Belki de Diğerleri'nin en tehlikelisi ile yakınlaşmaktan kurtulduğum için minnettar olmaya çalışmalıyım. 'Karanlığın altında' sözüne yepyeni bir anlam kazandırdı.

Bu dünyada olmayan şey üç dilek, baloya git ve prensinle tanış, sonsuza kadar mutlu büyü gibi şeyler değil. Her türlü hırçın ve kötü niyetli çeşitlerimiz var. Bu sistemi kim *icat...

İhanet farklı türden bir hastalık olurdu.

Yeterince korktuğunda gerçekten iğrenç, bencil küçük bir pislik olabiliyorsun. Yeterince korktum.

Her zaman kurguyu suçlu bir şekilde tercih etmişimdir. Artık yaşayan bir kurgu gibi göründüğümden, bunun tamamen makul bir seçim olduğu ortaya çıktı.

Kusursuz bir dürüstlükle şöyle dedim: "Bu enayileri tek başıma alt etmeye hiç niyetim yok, hayır."

Charlie benim evrenimdeki en büyük iyi adamlardan biri.

Buluş yapma kapasitem çok yüksek, diye düşündüm. Enayi güneşlik. Bedensiz radar keşif. Bitter Çikolata Ölümü ve Katil Zebralardan bahsetmiyorum bile. Geri kalanlarıma yazıklar olsun.

...ama bazen kahvehanede geçirdiğim saatlerle, gündüzleri kestirmeyi ya da ölmeyi öğrenmem gerekiyordu ve kestirmeyi de öğrenmiştim. Beş ay öncesine kadar "şu ya da bu ya da öl" her...

bu fikirle kötü zehirlerin dokunuşu. Fikri reddedersen kötülüğü de reddetmiş olursun

Yeni olan şey, kalbimin savaş ya da kaç, yardım et avız ve HEY-APTAL-BU BİR VAMPİR numarasına rağmen onu gördüğüme sevinmemdi. Gülünç ama doğru. Korkunç ama gerçek.

Çarşaflarım son birkaç aydır hiç bu kadar temiz olmamıştı. Başka bir şey olmadan onları zar zor yeniden takıyordum ve hararetli bir şekilde onları söküp iki kat sabunla çamaşır...