... Zastanawiam się, w jakim stopniu absolutna cisza i całkowita izolacja wyrządzona młodemu mężczyźnie zamkniętemu w komórce, zanim doprowadził go do szaleństwa, dąży do prawdziwego wyobraźni. Życie jest tak intensywne, tak żywe, że dosłownie rozwija się jednostka. Uciekaj i wędruj, gdziekolwiek chcesz. {...}, zamki w powietrzu, które wymyśla jego żyzny duch, który stwarza z wyobraźnią tak niesamowicie żyzną, że {...} zaczynał myśleć, że żyje wszystkim, co marzy.
(...I wonder to what extent absolute silence and complete isolation inflicted on a young man locked in a cell can, before driving him mad, give rise to a true imaginative life. Life is so intense, so alive, that the individual literally unfolds. Take flight and wander wherever you want. {...}, the castles in the air that his fertile spirit invents, that he creates with an imagination so incredibly fertile that, {...}, he comes to think that he is living everything he is dreaming.)
Refleksja nad wpływem absolutnej ciszy i ekstremalnej izolacji na zatrzymany przez młodego mężczyznę sugeruje głęboką analizę natury ludzkiej wyobraźni. Autor pyta, w jakim stopniu te niekorzystne warunki mogą doprowadzić kogoś do szalonego lub, wręcz przeciwnie, pozwolić mu rozwinąć bogate i żywe życie wewnętrzne, w którym kwitnie kreatywność. Paradoks między fizycznym więzieniem a wolnością umysłu ma kluczowe znaczenie dla jego obserwacji Bohater wydaje się doświadczać intensywnej zdolności do marzenia i tworzenia wyimaginowanych światów do tego stopnia, że jest transportowany do tych rzeczywistości. To pomysłowe życie jest tak prawdziwe i potężne, że zaczyna wierzyć, że naprawdę doświadcza wszystkiego, co tworzy jego umysł. Ta dualność między ograniczeniami zewnętrznymi a wolnością wewnętrzną podkreśla odporność ludzkiego ducha w obliczu poważnych przeciwności