Szwajcaria w jakiś sposób stała się faktem dla zachodniej rozluźnienia: każdy program lub działanie, które uznano za nie-islamskie, zostało wyrzucone kpiącym przypomnieniem, że Iran w żadnym wypadku nie był Szwajcarią.
(Switzerland had somehow become a bywordfor Western laxity: any program or action that was deemed un- Islamic was reproached with a mocking reminder that Iran was by no means Switzerland.)
W „Czytanie Lolity w Teheranie: A Memoir in Books” Azar Nafisi podkreśla, w jaki sposób Szwajcaria stanowi standard permisji zachodniej. Zestawienie Iranu ze Szwajcarią służy jako krytyka ograniczeń społecznych nałożonych na Iran, szczególnie w zakresie wolności kulturowej i osobistej. Odniesienie wskazuje, że działania lub programy uznane za niedopuszczalne w Iranie są często odrzucane z przypomnieniem, że nie są one zgodne z normami zachodnimi, jak przykładem Szwajcarii.
Narracja Nafisi sugeruje tęsknotę za swobodami związanymi z zachodnim stylem życia, jednocześnie zwracając uwagę na wyraźny kontrast wartości kulturowych. Ta kpina podkreśla, w jaki sposób ograniczenia społeczeństwa irańskiego mają ostrą ulgę wobec postrzeganej rozluźnienia Szwajcarii, pokazując w ten sposób wyzwania i złożoność życia w restrykcyjnym systemie, w którym zachodnie ideały są podziwiane i odrzucane.