Krytyk jest geniuszem z jednej strony; jest podobny do aktora na scenie i wciela się w jego umyśle, tak jak aktor ucieleśnia w swojej osobie dzieło innego; tylko w ten sposób rozumie sztukę, realizuje ją, zna; i gdy do tego doszedł, jego zadanie zostało wykonane.
(The critic is a genius at one remove; he is not unlike an actor on the stage, and incarnates in his mind, as the actor embodies in his person, another's work; only thus does he understand art, realize it, know it; and having arrived at this, his task is done.)
Cytat ten podkreśla bliskie relacje między krytykami a twórcami, podkreślając, że krytycy skutecznie „ucieleśniają” dzieło w swoich umysłach, aby naprawdę zrozumieć i docenić sztukę. Sugeruje, że prawdziwy wgląd w sztukę wynika z wciągającego i empatycznego zaangażowania, podobnego do aktorstwa, a nie z oderwanej analizy. Krytycy pełnią rolę interpretatorów, wydobywając na światło dzienne istotę dzieła poprzez ucieleśnienie mentalne, co z kolei umożliwia głębsze zrozumienie i docenienie. Wskazuje także na delikatną równowagę, którą krytycy muszą zachować – wyróżniając się, aby dokonać oceny, a jednocześnie mentalnie zamieszkując sztukę, aby robić to w sposób znaczący.
