Współczesna idea testowania „zrozumienia” czytelnika, jako odrębnego od czegoś innego, co czytelnik może robić, wydawałby się absurdem w 1790, 1830 lub 1860 roku. Co jeszcze czytał, ale rozumie?
(The modern idea of testing a reader's "comprehension," as distinct from something else a reader may be doing, would have seemed an absurdity in 1790 or 1830 or 1860. What else was reading but comprehending?)
W książce Neila Postmana „Zabawne się na śmierć” omawia, w jaki sposób koncepcja testowania zrozumienia czytelnika pojawiła się tylko w czasach współczesnych. We wcześniejszych eprach, takich jak 1790, 1830 i 1860, czytanie z natury powiązano ze zrozumieniem. Pojęcie, że trzeba byłoby ocenić zrozumienie osobno od aktu czytania, byłoby postrzegane jako nonsensowne. Sugeruje to, że czytanie było kiedyś postrzegane jako prosty akt chwytania znaczenia.
Komentarz Postmana podkreśla zmianę postrzegania czytania i zrozumienia. To, co kiedyś było naturalnym procesem poznawczym, stało się teraz wyraźną umiejętnością do pomiaru. Ta transformacja odzwierciedla szersze zmiany w kulturze i edukacji, w których nacisk na kwantyfikację zrozumienia może umniejszać wewnętrzną naturę czytania jako zaangażowania w tekst.