Ci, którzy nie byli narażeni na hipokryzje cywilizowanej edukacji, reagują na rzeczy „naturalnie”, tak jak się zdarza. To właśnie tu i teraz są szczęśliwi lub nieszczęśliwi, radosni lub smutni, zainteresowani lub obojętni.
(Those who haven't been exposed to the hypocrisies of a civilized education react to things 'naturally', as they happen. It is in the here and now that they are either happy or unhappy, joyful or sad, interested or indifferent.)
Cytat z „Papillon” Henriego Charrière’a ilustruje kontrast między tymi, którzy doświadczyli złożoności kulturalnej edukacji, a tymi, którzy tego nie doświadczyli. Osoby nietknięte przez hipokryzję społeczną reagują na swoje doświadczenia prawdziwymi emocjami, doświadczając świata takim, jakim jest, bez filtrów wyuczonych przekonań, które mogłyby zmienić ich postrzeganie. Ich szczęście, smutek i ogólne reakcje są natychmiastowe i czyste, zakorzenione głęboko w chwili obecnej.
Ta perspektywa podkreśla autentyczność uczuć przy braku uwarunkowań społecznych. Żyjąc chwilą, osoby te ucieleśniają surowe, niewyrafinowane podejście do życia, naznaczone bezpośrednim zaangażowaniem w swoje uczucia. Z kolei osoby ukształtowane przez konwencje cywilizowanej edukacji mogą znaleźć się w bardziej skomplikowanym krajobrazie emocjonalnym, na który wpływają uprzedzenia i oczekiwania społeczne.