Władza jest tracona lub zdobywana, nigdy nie jest tworzona ani niszczona. Władza jest gościem, a nie własnością tych, których wzmacnia. Szalenie pragną tego, wielu rozsądnych pragnie tego, ale mądrzy martwią się jego długoterminowymi skutkami ubocznymi. Moc to crack dla twojego ego i kwas akumulatorowy dla twojej duszy. Przejście i odejście władzy od gospodarza do gospodarza, poprzez wojnę, małżeństwo, urnę wyborczą, dyktat i przypadek narodzin, to fabuła historii. Silni mogą służyć sprawiedliwości, przebudowywać Ziemię, przekształcać bujne narody w dymiące pola bitew i burzyć drapacze chmur, ale władza sama w sobie jest amoralna.
(Power is lost or won, never created or destroyed. Power is a visitor to, not a possession of, those it empowers. The mad tend to crave it, many of the sane crave it, but the wise worry about its long-term side effects. Power is crack cocaine for your ego and battery acid for your soul. Power's comings and goings, from host to host, via war, marriage, ballot box, diktat, and accident of birth, are the plot of history. The empowered may serve justice, remodel the Earth, transform lush nations into smoking battlefields, and bring down skyscrapers, but power itself is amoral.)
W „The Bone Clocks” Davida Mitchella władza jest przedstawiana jako przemijająca istota, którą jednostki mogą chwilowo posiąść, ale nigdy tak naprawdę nie posiadają. Przechodzi z jednej osoby na drugą za pomocą różnych środków, takich jak konflikt, relacje i szczęście. Dążenie do władzy jest powszechnym pragnieniem, wywołującym różnorodne reakcje – niektórzy ludzie są na tym punkcie skupieni, podczas gdy mądrzy zastanawiają się nad jego trwałymi konsekwencjami, ponieważ władza może mieć znaczące konsekwencje moralne i emocjonalne.
Mitchell porównuje władzę do niebezpiecznego uzależnienia, sugerując, że może ona rozdęć ego, jednocześnie niszcząc duszę. Jego nieprzewidywalna natura podkreśla chaos, jaki wnosi do historii, ponieważ ci, którzy go władają, mogą dokonać niezwykłych wyczynów lub wyrządzić znaczne szkody. Ostatecznie władza jest przedstawiana jako siła wykraczająca poza moralność – może stworzyć zarówno piękno, jak i zniszczenie, pozostawiając po sobie skomplikowane dziedzictwo, na które wpływają motywacje tych, którzy ją zdobywają.