Cytat ilustruje, jak obawy lub działania pojedynczej osoby mogą wywołać powszechną reakcję wśród innych, nawet jeśli pierwotne obawy mogą wydawać się trywialne lub bezpodstawne. Odzwierciedla to tendencję ludzi do podążania za innymi, często wzmacniając drobne problemy w większych zbiorowych reakcjach. Obraz szczekającego samotnego psa odbija się echem w chórze szczekania, podkreślając, jak jeden głos może wpłynąć na wiele osób.
W kontekście „Tysiąca jesieni Jacoba de Zoeta” koncepcja ta może oznaczać wzajemne powiązania ludzkich zachowań i reakcji społecznych. Sugeruje, że motywacje stojące za naszymi działaniami mogą odbić się na większej grupie, wywołując reakcję łańcuchową. Służy to jako przypomnienie siły wpływu i dynamiki reakcji społeczności na indywidualne zachowania.